بررسی پلی مورفیسم کدون های 72 و 249 ژن p53 و نتیجه لقاح مصنوعی

ناباروری یک بیماری دستگاه تولید مثلی است که به صورت عدم موفقیت در باروری بعد از 12 ماه مقاربت جنسی منظم بدون جلوگیری تعریف می شود. از کل زوج ها، که به عنوان نابارور شناخته می شوند، حدود50-40% از علت های ناباروری مربوط به زنان، در 40-30% زوج های نابارور، علل ناباروری مربوط به مردان است، در حالیکه 30-10% از علل ناباروری هم مشترک بین زنان و مردان بوده ویا به صورت ناشناخته می باشد. لقاح مصنوعی از موفق ترین روش های درمانی ناباروری می باشد . انتقال جنین یکی از مراحل اصلی در لقاح مصنوعی است. لانه گزینی نتیجه تعامل بین جنین و اندومتر رحم است. شرایط محیطی اندومتر رحم می تواند لانه گزینی جنین را تسهیل کند و یا مانع لانه گزینی جنین شود. پلی مورفیسم های ژنتیکی می توانند نقش مهمی در لانه گزینی جنین داشته باشند. ژن سرکوب گر توموری نقش مهمی در حفاظت سلول ها از جهش های ژنومی داردپلی مورفیسم های ژن p53 ممکن است در لقاح مصنوعی و انتقال جنینی هم نقش داشته باشد.هدف از این مطالعه بررسی ارتباط پلی مورفیسم کدون های 72 و249 با نتایج لقاح مصنوعی و انتقال جنینی در جمعیتی از زنان استان گیلان بود در این مطالعه 50 نمونه خون از زنان نابارور تحت درمان ivf و 50 داوطلب سالم تهیه شد. dna زنومی از لکوسیت های خون محیطی استخراج و سپس روش as-pcr برای تعیین ژنوتیپ های پلی مورفیسم کدون 72 و 249 مورد استفاده قرار گرفت. تفاوت معنی داری بین کدون 72 وزنان بیمار و کنترل مشاهده نشد(p=0.244). در حالیکه، توزیع ژنوتیپی در کدون 249 در زنان بیمار و سالم متفاوت بود(p=0.0009). بنابر نتایج این مطالعه، کدون 72 p53 ارتباطی با میزان موفقیت لقاح مصنوعی و انتقال جنین ندارد. اگرچه کدون 249 p53 با موفقیت لقاح مصنوعی و انتفال جنین در جمعیت مطالعه شده مرتبط است